Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

"Τα Χρονικά του Πυρετού" βίντεο και παρουσίαση

Στα δύο παρακάτω βίντεο θα δείτε το τρέιλερ που έφτιαξα για το κόμικ "ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΠΥΡΕΤΟΥ"  αλλά και την παρουσίαση του που έγινε στο 14ο Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας από τον Φοίβο Δεληβοριά και τον εκδότη μου Πάνο Κρητικό μαζί με την παρουσίαση του κόμικ "ΕΠΙΛΑΡΧΙΑ!" του Κωσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου.

 





ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Καλήσπέρα και σας ευχαριστώ που βρήκατε τον δρόμο  μέσα σε αυτό το  δαιδαλώδες κτήριο για να έρθετε!

Γράφω, πώς Τα Χρονικά Του Πυρετού βασίζονται σε μια αληθινή ιστορία.
Αληθινή, όσο αληθινές είναι όλες οι ιστορίες των παλιών  συγγραφέων τρόμου και φαντασίας, που ξεκινάν με το ψεματάκι πως αυτό που πρόκειται να διαβάσουν είναι αληθινό.
Ένα κολπάκι το οποίο μου άρεσε και το έκλεψα!

Η ιδέα για ενα κόμικ φαντασμάτων  πρέπει να ξεκίνησε χαζεύοντας παλιες φωτογραφίες στο  νησιώτικο σπίτι ενός φίλου.
Έπειτα, ούτε και εγώ το κατάλαβα, έπιασα τον εαυτό μου να σκιτσάρει κάδρα με πορτρέτα φαντασμάτων. Αφού γέμισα με αυτά μπλοκάκια, τετράδια και σελίδες, κατάλαβα πως το μικρόβιο να ασχοληθώ με μια ιστορία φαντασμάτων μου είχε μπεί.
 Ομως δεν εφτανε η ιδέα. Το πρόβλημα πάντα είναι το πώς να χτίσεις μια ιστορία πάνω σε αυτήν.
Πέρασαν πολλές ιδέες  στο μυαλό μου που δεν έχει νόημα να σας τις πω. Τελικά κατέληξα σε κάτι ημι-αναφορικό:
Ο ήρωας είναι ένας σχεδιαστής κόμιξ σαν εμένα (ήδη το ονομά του παραπέμπει εξώφθαλμα στο δικό μου) που επειδή έχει σιχαθεί την Αθήνα πάει να απομονωθεί και να σχεδιασει το  κόμικ του σε ενα χωριό της Βορείου Ελλάδος στο οποίο συμβαίνουν περίέεγα πράγματα σχετικά με  την ιστορία του, το ονομά του και τους κατοίκους του.
Να πω πως το χωριό είναι  μια παραβολή του δικού μου προσωπικού «Fortress of Solitude»  (οι φαν του Σούπερμαν καταλαβαίνουν τι εννοώ), όπως χαριτολογώντας ονομάζω το μέρος που  παραθερίζω συνήθως τα καλοκαίρι.
Δεν είναι ακριβώς μια ιστορία τρόμου αλλά όπως μου αρέσει να το χαρακτηρίζω, ένα «Road Movie ψυχής» αν και ίσως είναι λίγο αδόκιμος ο όρος μιας και πρόκειται για κόμικ.
Τα φαντάσματα εμφανίζονται περισσότερο σαν ψυχαναλυτικές περιπτώσεις, κυρίως επειδή την εποχή που το έγραφα φλέρταρα με την ιδέα  της ψυχανάλυσης (και που τελικά ενέδωσα).
Το εκ διαμέτρου  αντίθετο σχεδιαστικα κόμικ που φτιάχνει ο ίδιος ο ήρωας, μια ιστορία σπλάτερ, αίματος και κανιβαλισμού, είναι ο δικός μου σχολιασμός για πολλά από τα δημιουργήματα σχεδιαστών κόμικ και τους ίδιους.
Βλέπω ήσυχα, συνεσταλμένα και ντροπαλά άτομα  που είναι έτοιμα να  σου απλώσουν σε μία σελίδα χαρτί τις πιο άρρωστες και άγριες εικόνες τους, κάτι που προσωπικά το θεωρώ όχι μόνο καλλιτεχνικά υγειές, αλλά και θεμιτό σε κάθε μορφή τέχνης.
Τελειώνωντας το  πρίν περίπου 10 χρόνια, και ύστερα από μία εκδοτική αποτυχία να εκδοθεί τότε, το ανέβασα ολόκληρο στο μπλογκ που διατηρώ, και έπειτα το έθαψα στο συρτάρι μου για να ασχοληθώ με άλλα πράγματα ή κόμικ, ξεχνώντας σχεδόν την ύπαρξη του.
Μέχρι που λαμβάνω ένα ενθουσιώδες μέιλ από τον φιλόλογο Πάνο Κρητικό, εκδότη της Ένατης Διάστασης πως το είδε στο μπλογκ μου και ενδιαφέρεται να το εκδόσει. Φυσικά και δέχτηκα.

Σήμερα , θέλω να ευχαριστήσω τον ίδιο αλλα και τον συνεκδότη του Νίκο Δαλαμπύρα όπως επίσης και την  καθηγήτρια  του Πανεπιστημίου‘Εύη Σαμπανίκου  που μου έγραψε το εισαγωγικό σημείωμα.  Κυρίως γιατί ξαναδουλεύοντας το ύστερα από 10 χρόνια για την τελική έκδοση μου έδωσαν την ευκαιρία να το ξαναανακαλύψω και να το αγαπήσω απ την αρχή.

Και ασφαλώς τις πιο θερμές μου ευχαριστίες στον παιδικό μου φίλο τον  Φοίβο Δεληβοριά, που σήμερα  μου κάνει δώρο καρδιάς.
Ευχαριστώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: